En épocas remotas, as mulleres sentaban na proa da canoa e os homes na popa. Eran elas as que cazaban e pescaban. Saían dos poboados e volvían cando podían ou querían. Eles montaban as chozas, preparaban a comida, mantiñan prendidas as fogueiras contra o inverno, coidaban dos pequenos e curtían as peles de abrigo.Así era a vida entre indios onas e mapuches, en Tierra del Fuego, ata que un día eles mataron a tódalas mulleres e colleron as máscaras que elas utilizaban para darlles medo.
Só as nenas recén nadas salváronse do exterminio. Mentras elas crecían, eles decían e repetían que servirlles era o seu destino. Elas aceptárono. Tamén as súas fillas e as fillas das súas fillas.
Eduardo Galeano (Adaptación)
Nenhum comentário:
Postar um comentário